ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Ζαριανό φαράγγι - Δάσος Ρούβα

Ζαριανό φαράγγι - Δάσος Ρούβα

Μεγάλες ορθοπλαγιές στέκονται δεξιά και αριστερά του φαραγγιού κατάφυτες από πολύμορφα πεύκα, εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Στα μέσα της διαδρομής το φαράγγι στενεύει πολύ και δημιουργούνται δύσκολα περάσματα. Το μονοπάτι ελίσσεται μέσα στο φαράγγι και το δάσος και βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Τα κιγκλιδώματα που έχουν τοποθετηθεί από τα παλιά στα επικίνδυνα σημεία, προστατεύουν τους πεζοπόρους από τα διάφορα ατυχήματα.

Για πολλοστή φορά ο Ορειβατικός Μοιρών το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 2012 ανηφόρησε από τη γραφική φυσική λίμνη του Βοτόμου με προορισμό το μαγευτικό δάσος του Ρούβα. Βρεθήκαμε 29 ορειβάτισσες και ορειβάτες με αρχηγό την Ειρήνη Τζαγκαράκη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη αρκετά ζεστή σχετικά με την εποχή, γιατί επικρατούσαν θερμοί νότιοι άνεμοι και ορειβατούσαμε με τα κοντομάνικα.

Ο μαγευτικός καταρράχτης του φαραγγιού ήταν μουντός και στεγνός από νερό λόγω της ανομβρίας. Περιμένει τα νερά του χειμώνα, να του δώσουν ζωή και να τον κάνουν στολίδι του βουνού.

Μετά από δυο ώρες ευχάριστης πορείας μέσα στο φαράγγι και το δάσος που αποτελείται από πρίνους, πεύκα, αζίλακες και σφεντάμια φθάσαμε στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στο Λάκκο του Ρούβα, στον οποίο υπήρχε μια πανδαισία χρωμάτων στα φυλλοβόλα δέντρα λόγω της εποχής του Φθινοπώρου. Το θέαμα ήταν μοναδικό με τοπία απείρου κάλλους, ενώ οι εναλλαγές του περιβάλλοντος ήταν πολύ εντυπωσιακές. Το πρινόδασος του Ρούβα είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, αλλά όπως λένε οι ειδικοί και στην Ευρώπη.

Ευχαριστούμε πολύ την παρέα από το χωριό Μάκρες μεταξύ των οποίων ήταν ο Στυλιανάκης Γιώργης, για τη φιλοξενία που μας έκαναν με οφτό, βραστό και κοκκινιστό κρέας.

Στο άγριο αυτό μέρος έβρισκαν καταφύγιο και τροφή όλοι οι καταδιωκόμενοι στις διάφορες κατακτήσεις της Κρήτης. Στην Τουρκοκρατία υπήρξε καταφύγιο των Χαίνιδων Κωστή και Φραγκή Φραγκιαδάκη ή Λεράτου από τα Βορίζα , του Καπετάν Κόρακα από την Πόμπια και άλλων οπλαρχηγών, κατά τη Γερμανική κατοχή εκεί και στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονταν το λημέρι της ομάδας του Καπετάν Πετρακογιώργη.

Μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Δασκαλογιάννη το 1770 ο Τούρκος Σερασκέρης Τοκματζαδέ , με την πρόφαση υπογραφής συμφωνίας παγίδευσε το Δασκαλογιάννη και 82 πρόκριτους των Σφακιών και τους φυλάκισε στον Κούλε Ηρακλείου. Το Δασκαλογιάννη τον έγδαρε ζωντανό στην ομώνυμη πλατεία του Ηρακλείου. Το 1774 οι επιζήσαντες πρόκριτοι κατόρθωσαν να δραπετεύσουν νύχτα από τον Κούλε. ΄Οσοι δεν σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν πέφτοντας από τα τείχη, έφθασαν στο δάσος του Ρούβα σε μια σπηλιά. Πατριώτες από την περιοχή τους πρόσφεραν τρόφιμα και προστασία. Τους έπιασε όμως μεγάλη χιονιά και έτσι όπως ήταν αδύναμοι αρρώστησαν και μερικά άτομα πέθαναν μεταξύ αυτών και ο πρωτόπαπας των Σφακιών . « ΄Οσοι κι αν είστε χριστιανοί και βλέπετε τον ήλιο, κλάψετε τον πρωτόπαπα που πόθανε στο σπήλιο».

Ο ωκύποδας Ανωγειανός Γ .Σουλτάτος πήγε στα Σφακιά και ειδοποίησε τους Σφακιανούς, οι οποίοι έτρεξαν και τους παρέλαβαν. ( Πηγές: Ιστορίες Ψιλλάκη, Μουρέλλου και Θ. Δετοράκη).

Το 1890 βρέθηκε στου Ρούβα μια μεικτή ομάδα ανταρτών Σφακιανών και Ανωγειανών, από τους Σφακιανούς ήταν οι Ξηρουχάκης Σήφης, Πενθερουδάκης Γιώργης ή Τσάκαλος, Βολουδάκης Σήφης και Σκόρδας και από τους Ανωγειανούς ήταν οι Δραμουντάνης ή Πατέρας, Χαιρέτης Κώστας ή Χαιρετόκωστας και ο Γιώργης Μασαούτης, με σκοπό να εκτελέσουν το γενίτσαρο αγά των Κουρτών, που είχε γίνει εφιάλτης των χριστιανών της Μεσαράς. Συνάντησαν ένα βοσκό στην περιοχή τον οποίο θεώρησαν ύποπτο, ότι θα τους προδώσει αν φύγει. Αυτός τους καθησύχασε λέγοντάς τους, ότι είναι χριστιανός και θα πάει να τους φέρει τρόφιμα και καπνό. Το πρωί βρέθηκαν κυκλωμένοι από τους Τούρκους. ΄Εκαναν ηρωική έξοδο νότια στην κορφή «Αμπελάκια» και κατά την επιχείρηση σκοτώθηκε ο Τσάκαλος, που κατάγονταν από το Ροδάκινο και κατοικούσε στους Κούμους Ρεθύμνου. Τον έθαψαν δίπλα στην εκκλησία του Αϊ Γιάννη και το μνήμα του σώζεται μέχρι σήμερα. (Πηγές: Γ. Σμπώκος, ΑΝΩΓΕΙΑ σελ. 214-215 και μαρτυρίες παλαιότερων Ανωγειανών).

Η χλωρίδα στην περιοχή είναι πάρα πολύ πλούσια. Στη θέση «Διπλόρι» ενδημεί το δέντρο Ζέλκοβα-Αμπελίτσα-Ανέγνωρο σε έκταση 20 περίπου στρεμμάτων , ενώ πάνω από τη μάνα του νερού ενδημεί η σπάνια ορχιδέα Κεφαλάνθηρο της Κρήτης, που ανακαλύφθηκε το 1889, ο δίκταμος ή έρωτας είναι ενδημικό της Κρήτης και πολλά άλλα. Στην πανίδα απαντάμε αγριόγατους, γύπες ή σκάρες, γυπαετούς ή κοκαλάδες, χρυσαετούς, γεράκια, φάσες, κίσσες, λαγούς, ασβούς και ζουρίδες.

Κατά κοινή ομολογία όλοι έμειναν κατενθουσιασμένοι και μαγεμένοι από το απείρου κάλλους τοπίο που περπάτησαν και γνώρισαν. Εμείς που πάμε συνέχεια μας μαγεύει ιδιαίτερα και ξεχωριστά η κάθε εποχή με τις δικές της ομορφιές. Η όλη πορεία κράτησε τέσσερις ώρες.-

Κείμενο & φωτογραφίες : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες