ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Φάρος Αφορεσμένου - Πλάκα

ΒΡΟΥΧΑΣ -ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΑΦΟΡΕΣΜΕΝΟΥ -ΠΛΑΚΑ

Το χωριό Βρουχάς (υψ. 200μ) είναι ένα παραδοσιακό κρητικό χωριό με λίγους μόνιμους κατοίκους, που το καλοκαίρι μαζεύει αρκετό κόσμο. Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία. Στην περιοχή του χωριού υπάρχουν παλιοί πέτρινοι ανεμόμυλοι, στέρνες και πηγάδια που μάζευαν το νερό για τις ανάγκες του καλοκαιριού. Τριάντα πέντε ορειβάτες του Ορειβατικού Ηρακλείου μεταξύ των οποίων και τέσσερις των Μοιρών στις 8 Σεπτεμβρίου 2013 ακολουθήσαμε ένα τσιμεντένιο δρόμο από το εν λόγω χωριό με προορισμό το ακρωτήριο του «Αγίου Ιωάννη» ή του «Αφορεσμένου». Αρχηγός μας ήταν η Ζουμπουλιά Βολονάκη του Ορειβατικού Ηρακλείου.

Στο ενδιάμεσο της διαδρομής συναντήσαμε την παραλία «Αυλάκι» με τις δαντελωτές ακτές της, η οποία δέχεται συνεχώς τους βόρειους ανέμους και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί τουριστικά. Ακολουθήσαμε ανατολικά για λίγο ένα χωματόδρομο και στη συνέχεια πήραμε ένα πανάρχαιο μονοπάτι, το οποίο ελίσσεται μέσα στα άγρια βράχια. Το τοπίο στο μέρος του ακρωτηρίου είναι πολύ απότομο, τραχύ, χαρακτηριστικό των βουνών της Κρήτης με τα γυμνά βουνά, τις απόκρημνες πλαγιές και τις κορφές με τον πολύ αέρα. Τα θυμάρια στις βόρειες πλαγιές ήταν ξεραμένα από το μέρος του βοριά εξ αιτίας του ότι τα χτυπά ο αέρας και η αλμύρα της αγριεμένης θάλασσας.

Δυο ώρες μας πήρε μέχρι να φθάσουμε στο ακρωτήριο με τον παλιό φάρο, ο οποίος κτίστηκε το 1864 από Γαλλική εταιρία κατασκευής φάρων. Παρά τους αγέρηδες και τις κακοκαιρίες που τον δέρνουν ολοχρονίς, στέκεται ακόμα όρθιος από τη φθορά του αδηφάγου χρόνου. Περιμένει όμως ανυπόμονος την αναπαλαίωση του. Λίγα μέτρα πριν από το φάρο υπάρχει μια λαξευμένη μικρή σπηλιά στο βράχο η οποία χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς ως σκοπιά την κατοχή.

Όπως αναφέρει η παράδοση, αφού ο Καϊάφας σταύρωσε το Χριστό, ξεκίνησε με πλοίο για τη Ρώμη. Στο δρόμο πέθανε από αρρώστια, που ξαπλώθηκε στο πλοίο. Επειδή ήταν άρχοντας έπρεπε να θαφτεί κανονικά. Το πλοίο προσέγγισε στον όρμο της «Χρωματίστας», που βρίσκεται νότια του ακρωτηρίου, αλλά η θάλασσα φούσκωσε απότομα. Οι ναύτες κατάφεραν, τον έβγαλαν στην ξηρά και τον έθαψαν με τιμές. Έτσι το ακρωτήριο ονομάστηκε Αφορισμένου, επειδή θάφτηκε εκεί, αυτός που σταύρωσε το Χριστό. Έκτοτε η θάλασσα στο σημείο αυτό κατά την παράδοση δεν ηρεμεί ποτέ. Στο ακρωτήριο γίνεται συστροφή των κυμάτων του Κρητικού Πελάγους και του Κόλπου του Μεραμπέλου, έτσι στο σημείο αυτό η θάλασσα είναι σχεδόν πάντα ταραγμένη.

Από τον όρμο της Χρωματίστας συνεχίσαμε την πορεία μας ακολουθώντας το παλιό οφιοειδές ανηφορικό μονοπάτι και μετά από μιάμιση ώρα βγήκαμε στην κορφή του βουνού. Η κορφή είναι πολύ ομαλή, επίπεδη και έχει μεγάλο μήκος. Πάνω σ αυτή βρίσκεται το αιολικό πάρκο, ο μικρός ναΐσκος του Αγίου Ιωάννη, τα υπολείμματα γερμανικών ορυγμάτων και παρατηρητηρίων, τα οποία επικοινωνούν μεταξύ τους.

Ακολουθήσαμε από τη νότια πλευρά του βουνού ένα δασικό δρόμο, ο οποίος μας παρείχε συνεχή θέα προς τον γραφικό κόλπο του Μεραμπέλου με τα νησιά και τις δαντελωτές ακτές του. Σε πρώτο πλάνο ήταν συνεχώς η πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο Σπιναλόγκα ή Καλυδώνα, η οποία έχει ανοίξει τις πύλες της σε όλο τον κόσμο τώρα και πολλά χρόνια. Μαγνητίζει τους πάντες η ιστορία της, η αρχιτεκτονική δομή του φρουρίου και η φωτογένεια της.

Κάναμε μια πεταλοειδή πορεία συνολικού μήκους περίπου δέκα πέντε χιλιομέτρων, η οποία κράτησε πέντε ώρες. Ολόκληρη η περιοχή καλύπτονταν με μακία βλάστηση από σκίνους, θυμάρια, ασπαλάθους και φρύγανα.

Ευχαριστούμε πολύ την αρχηγό μας και τον Ορειβατικό Ηρακλείου για τη φιλοξενία και την άριστη συνεργασία που έχουμε εδώ και πολλά χρόνια.-

Κείμενο : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης

Φωτογραφίες