ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - 3oς Psiloritis Race 27-5-2012

Την Κυριακή 27 Μαίου 2012 πραγματοποιήθηκε στον Ψηλορείτη ο 3ος Διεθνής Αγώνας Ανωμάλου δρόμου μήκους 35 χιλιομέτρων ( Psiloritis race) .

Η εκκίνηση έγινε από το Οροπέδιο της Νίδας, στη συνέχεια πέρασαν από τις θέσεις-Κόλητα-κορφή Ψηλορείτη (Τίμιος Σταυρός)- Καταφύγιο Ρεθύμνου- Παρδί και κατέληξαν στο χωριό Κουρούτες. Πήραν μέρος 61 αθλητές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Επτά ορειβάτες εθελοντές του Ορειβατικού Μοιρών και τέσσερις ραδιοερασιτέχνες από τις Μοίρες, έκαναν τρεις σταθμούς υποστήριξης στις θέσεις Κορατσίνια, Κόλητα και στην επάνω μεριά της θέσης Λούκι σε υψόμετρο 2.100 μέτρων. Ο αγώνας στέφθηκε με επιτυχία, είχε πλήρη συντονισμό με τη συμμετοχή των εθελοντών και σ΄αυτό βοήθησε ο καλός καιρός. Ακόμα παρόντες ήταν οι Σαμαρείτες και η Αστυνομία. Τον αγώνα διοργάνωσε Μη κερδοσκοπική οργάνωση με τη συμμετοχή του Δήμου Κουρητών, Δήμου Ανωγείων, Δήμου Ρεθύμνου, Περιφέρειας Κρήτης κ.λ.π. Στις Κουρούτες έγινε η απονομή των επάθλων, με τη συνοδεία Κρητικών χορών και στη συνέχει προσφέρθηκε γεύμα.

Η διαδρομή και η περιγραφή της από τη σελίδα του αγώνα .

Σημείο εκκίνησης το οροπέδιο της Νίδας, το υψηλότερο της Κρήτης με ένα μέσο υψόμετρο στα 1400 μ.. Το όνομα προέρχεται από την συνεκφορά των λέξεων "Στην Ίδα", δεύτερη ονομασία του Ψηλορείτη. Στη θέα του οροπεδίου και στην αίσθηση που προκαλούν οι γυμνές κορφές που το αγκαλιάζουν προσπαθώντας να αγγίξουν τον ουρανό, κατανοείς για ποιο λόγο το πνεύμα του κατοίκου της Κρήτης μετουσιώθηκε σε θεότητα, για ποιο λόγο ο Δίας συνδέθηκε τόσο έντονα με αυτή την περιοχή. Τη Νίδα των μύθων?.Σε μία μικρή άκρη του οροπεδίου υπάρχει ένα μεγάλο πέτρινο γλυπτό, ο Αντάρτης της Ειρήνης, που βρίσκεται εκεί για να θυμίζει την αντίσταση των γύρω χωριών. (χώρος προθέρμανσης αθλητών)

Ανηφορίζοντας, ο χωματόδρομος περνάει δίπλα από το Ιδαίον Άντρον, μία σπηλιά με σπουδαίο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Το κλάμα του Δία, ο θόρυβος από τις ασπίδες των Κουρητών, η Αμάλθεια, το κέρας και τόσοι άλλοι μύθοι γύρω από αυτό το χώρο έθρεψαν γενεές προσκυνητών από όλη την Ελλάδα. Τα παμπληθή αφιερώματα αποδεικνύουν ότι η σπηλιά ήταν χώρος λατρείας ήδη από το τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ και συνεχίζεται από τότε αδιάσπαστη, με ξεχωριστές περιόδους ακμής την υστερομινωική περίοδο, τα γεωμετρικά και τα ρωμαϊκά χρόνια.

Η σήμανση του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 μας οδηγεί μετά από 2,5 χλμ μέσα από ένα ανηφορικό λούκι με πορεία νοτιοδυτική στην τοποθεσία Ακόλλητα, ένα μικρό οροπέδιο, το σταυροδρόμι των περισσότερων μονοπατιών που οδηγούν στην κορφή του βουνού. Εκεί συναντάμε και πολλά μιτάτα, μικρά πέτρινα καταλύματα για τους βοσκούς, με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική τους. Από τα Ακόλλητα, συνεχίζουμε ανηφορικά σε δεύτερο Λούκι, αφήνοντας πίσω μας τη Σέλα του Διγενή, ένα διάσελο που κατά το μύθο συνδέθηκε με το Διγενή Ακρίτα, και τη Μαύρη Κορφή. Η αγριάδα του τοπίου κατά ένα περίεργο τρόπο γαληνεύει την ψυχή και η θέα έχει ήδη αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερη τραβερσάροντας τον Αγκαθιά (2424 μ.) από τη βορεινή πλευρά, μέχρι που αρχίζουμε να βλέπουμε και την κορφή του Ψηλορείτη, το Τίμιο Σταυρό, τον αρχικό μας στόχο.. Φτάνοντας στην κορφή βλέπουμε το μικρό εκκλησάκι, αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό και στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο που χτίστηκε το 1900μ.Χ και φημίζεται για το θαυματουργό σταυρό του , που όποιοι επιθυμούν, θα μπορούν να προσκυνήσουν. Η θέα μας ξεπληρώνει και με το παραπάνω τη κούραση της ανάβασης αφού πλέον έχουμε μπροστά μας όλη σχεδόν τη Κρήτη: δυτικά επιβάλλεται με τη παρουσία του ο όγκος των Λευκών Ορέων, στα ανατολικά η Δίκτη (Λασιθιώτικα βουνά) στα νότια ο κάμπος της Μεσσαράς, τα Αστερούσια Όρη και το Λιβυκό πέλαγος ενώ στο βορρά βλέπουμε το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο, το Κρητικό πέλαγος. Από εδώ αρχίζει η κατάβαση.. Ακολουθώντας πάντα το σωστά επισημασμένο μονοπάτι Ε4 μέχρι την τοποθεσία Καλογράδες, μικρό οροπέδιο με πυκνή χαμηλή βλάστηση, με την επιβλητική εικόνα του όρους Κέδρος (1777μ ) ακριβώς απέναντι και τη μαγευτική θέα από τα μικρά νησιά που βρίσκονται στο Λιβυκό Πέλαγος, τα Παξιμάδια και ακόμα δυτικότερα η Γαύδος και η Γαυδοπούλα. Κατηφορίζοντας από τις Καλογράδες και σε υψόμετρο 1500μ συναντάμε στη θέση "Τουμπωτός Πρίνος" το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ Ρεθύμνου, το οποίο χτίστηκε το 1984 και διαθέτει 30 κρεβάτια. Εδώ βλέπουμε και το πρώτο δέντρο, τον μεγάλο πρίνο, στον οποίο οφείλεται και η ονομασία της τοποθεσίας του καταφυγίου και που μας προϊδεάζει ευχάριστα για το Παρδί, το δάσος που βρίσκεται λίγο πιο κάτω. Το μονοπάτι σταματάει κι αρχίζει ο δρόμος συνολικού μήκους 13 χλμ. μέχρι τον τελικό προορισμό, τις Κουρούτες. Τρία χιλιόμετρα από το καταφύγιο βρίσκεται μία σπηλιά, της οποίας η είσοδος δεν είναι εντελώς ορατή, λόγω των έργων που έγιναν τα τελευταία χρόνια για τη διάνοιξη του δρόμου, αλλά παλαιότερα αποτελούσε είσοδο σε ένα σπήλαιο με σταλακτικές και σταλαγμίτες. Τα βουνά της Κρήτης βρίθουν από σπήλαια, άλλωστε είναι γνωστό ότι διαθέτει τα περισσότερα σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Συνεχίζοντας κατηφορικά, μπαίνουμε στο Παρδί, το εντυπωσιακό πρινοδάσος του Ψηλορείτη με δέντρα πολλών ετών, απόλυτα εναρμονισμένα στο φυσικό τοπίο που κυριαρχεί. Ο τελικός σταθμός πλησιάζει, αφού πρώτα περάσουμε την περιοχή Μεσόσκουρο και λίγο πιο κάτω 2,5 χλμ πριν το τέρμα, στην περιοχή Λακούδια, αρχίζουν ήδη να φαίνονται οι περιουσίες των κατοίκων των Κουρουτών και τα πρώτα σπίτια.

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης & Γιώγος Σπυριδάκης

Φωτογραφίες