22.05.2012

ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Ζαριανό φαράγγι-Ρούβας με παιδιά

 

Tην Κυριακή 20 -5-2012 ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών πραγματοποίησε την καθιερωμένη ετήσια εξόρμηση στο δάσος του Ρούβα αφιερωμένη σε παιδιά του δήμου μας .

Το παρακάτω ποίημα του Απόστολου πιστεύουμε ότι αποτυπώνει στο χαρτί αυτά που αντίκρισαν τα μάτια των παιδιών .

 

 

Μαζί μου να΄ρθεις μάνα μου οντέ θα ξαναπάω

 

Ένα κοπέλι ήκουσα να λέει με καμάρι

στη μάνα του μια Κυριακή ήντα' δενε στο Ρούβα.

Λίγο πιο πάνω απ΄το Ζαρό , είναι μια λίμνη μάνα

που τηνέ λένε Βότομο κι έχει νερά καθάρια

που κολυμπούνε πέστροφες και χήνες και παπίτσες .

Απ΄όξω παιδική χαρά με κούνιες και τραμπάλες

πετρόσκαλα μες στα δεντρά που οδηγεί στο Ρούβα .

Πιο πάνω λίγο εκκλησιά μεγάλη τ΄Αη-Νικόλα

μέσα σε χαρουπόδεντρα στου ποταμού την άκρη .

Ως βγαίνουμε τσ΄ ανηφοριές φασκόμηλα ανθισμένα

βγάνουνε μάνα μυρωδιές και ευωδιάζει ο τόπος .

Ύστερα μες στον ποταμό χαράκια και κοτρώνες

και σφάκες ολοκόκκινες και πλάτανοι μεγάλοι .

Πιο πάνω πλάγια απότομα , δέτες γκρεμοί και τσούρες

κι έβλεπα αίγες ν΄αγλακούν μαζί με τα ριφάκια .

Μιαν ώρα ανεβαίναμε στου φαραγγιού τον πόρο

χάζευα μάνα να θορρώ , πώς να σου πω δεν ξέρω .

Θο τα ψηλά ΄ριχνα μαθιές κι ήβλεπα τα χαράκια

οι πρίνοι , οι ασφένταμοι , ορθά τα κυπαρίσσια

σιμώνανε του ουρανού και κάναν του παρέα .

Εφύσα αγέρι δροσερό μ΄αρώματα απ΄τα πεύκα

ανάπνεα και παίρνανε τα πόδια μου δυνάμεις .

Ανέβαινα τσι σκαλωσιές σα να΄μουν αγριμάκι

κι αν δεν μου λέγανε σιγά , οι δάσκαλοι στη στράτα

στσι δέτες θα σκαρφάλωνα σαν τ΄άγριο ριφάκι .

Περνούσαμε απ΄τη μια μεριά του φαραγγιού στην άλλη

όπου σημάδια δείχνανε πού΄ναι το μονοπάτι ,

και σ΄ ένα μέρος δύσκολο υπάρχει ένα γιοφύρι

που πάνω του εβγήκαμε να φωτογραφηθούμε .

Ύστερα αρχίνα κι άνοιγε διάπλατα το φαράγγι

και ολοπράσινα δεντρά σκεπάζανε τα πάντα .

Στο ρυάκι ήτρεχε νερό κι έσαζε και λιμνούλες

κι ήθελα μέσα τους να μπω να κολυμπήσω λίγο.

Και σαν μάνα μου φτάσαμε σε ένα καταρράκτη

σταθήκαμε την ομορφιά να τηνέ δούμε όλη .

Έπεφτε το νερό μ΄ορμή κι έλουζε τα χαράκια

και γύρω-γύρω τα δεντρά κουνούσαν τα κλαδιά τους .

Η λίμνη κάτω έλαμπε καθάρια σαν καθρέπτης

κι ήβλεπα εμάς και τα δεντρά ανάποδα να στέκουν .

Πιάσαμε ύστερα ίσιωμα στ΄ όμορφο μονοπάτι

και μαντινάδες άκουα μέχρι τον Άη-Γιάννη

απ΄τα νερά κι απ΄τα δεντρά , απ΄τα πουλιά του δάσους .

Στον Άη-Γιάννη οι πλάτανοι κουνήσανε τα φύλλα

«καλώς ορίσατε» , είπανε «στα όμορφά μας μέρη» .

Δέκα κοπέλια πιάσαμε τόνα τ΄αλλού το χέρι

ετόσονά μετρήσαμε πώς είναι οι κορμοί τους .

Κι απής εμεσουράνησε το μεσημέρι ο ήλιος

στα ίσα κάτω πήραμε του γυρισμού το δρόμο

Κι ήβλεπα πάλι τσ΄ομορφιές σε όλο το φαράγγι

Μαζί μου να΄ρθεις μάνα μου οντέ θα ξαναπάω .

 

Ποίημα : Απόστολος Παυλίδης

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης , Γιώργος Σπυριδάκης , Θωμάς Παρθενάκης

 

Φωτογραφίες