ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Δάσος Αζιλάκων

ΣΤΟ ΑΖΙΛΑΚΟΔΑΣΟΣ

ΤΗΣ ΣΕΛΕΝΑΣ

Μουντή μέρα με κρύο συναντηθήκαμε οι ορειβατικοί σύλλογοι Ηρακλείου και Μοιρών πάνω από τα Μάλλια όπου άφησε το λεωφορείο πενήντα έξι ορειβάτες στις 19 Φεβρουαρίου 2012 με αρχηγό το Γιάννη Σταθόπουλο. Προορισμός μας το αζιλακόδασος που βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές της «Σελένας» του όρους Δίκτη, με κατάληξη στον ΄Αγιο Γεώργιο Σεληνάρι.

Τραβερσάραμε πεζοπορούντες πάνω σε ένα καλά διαμορφωμένο μονοπάτι στις βόρειες πλαγιές της χιονισμένης « Σελένας» ( υψομ.1559) στις οποίες κυριαρχούσαν οι μικροί θάμνοι και τα φρύγανα. Την ανάβαση μας δυσκόλευε η λάσπη που είχε δημιουργηθεί με την πρωινή βροχή.

Κάτω μας απλώνονταν η κωμόπολη των Μαλλίων με τα ελαιόδεντρα, τις μπανάνες και τις Μαλλιώτικες πατάτες. ΄Εχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή ερείπια δύο μινωικών ανακτόρων το ένα το 2000 π.Χ και το άλλο το 1700 π.Χ. Το 1450, τόσο τα δύο ανάκτορα όσο και η μεγάλη πόλη καταστράφηκαν το 1450 π. Χ.. Τα τελευταία 30 χρόνια τα Μάλλια έχουν γίνει μεγάλο τουριστικό θέρετρο με τουρίστες από όλο τον κόσμο να κατακλύζουν την περιοχή. Ο Βρετανοί κυρίως κάθε χρόνο έρχονται με σκοπό να μεθούν, να γλεντούν όλη τη νύχτα και να προβαίνουν σε άσεμνες πράξεις, έτσι δημιουργείται ένα χάος με αρνητικά σχόλια.

Φθάνοντας στα 800 μέτρα υψόμετρο συναντήσαμε τα πρώτα δέντρα των αζιλάκων όπως τα λένε οι Κρητικοί ή αρία όπως είναι η επιστημονική τους ονομασία, είναι ένα είδος πρίνου όπως λένε οι ειδικοί. Βαδίζαμε κάτω από πολύ ψηλά δέντρα αζιλάκων για πάνω από μιάμιση ώρα και μαγευτήκαμε όλοι από την ομορφιά και τη μοναδικότητα του δάσους. Είναι το μεγαλύτερο αζιλακόδασος της Κρήτης και επειδή έχω ανάβει στα περισσότερα βουνά της Ελλάδας γνωρίζω, ότι δεν υπάρχει πουθενά τέτοιο δάσος. Απαντούμε αζιλάκους στο δάσος του Ρούβα, στο Αρκάδι και στα Λευκά όρη σε μικρές αποικίες. Ευδοκιμεί στα ορεινά μέρη, όπου φύεται και ο πρίνος.

Συνεχίσαμε την πορεία μας ανατολικά πάνω σε ένα δασικό δρόμο και στα μέσα μιας δασωμένης γραφικής ρεματιάς συναντήσαμε το μοναστήρι του ΄Αη Γιώργη του Βραχασώτη. Πάνω από το υπέρθυρο της νότιας πόρτας σε μια πλάκα είναι χαραγμένη η χρονολογία 1588, ίσως είναι η ημερομηνία κτίσεως της μονής. Επίσης στην ίδια πλάκα υπάρχει χαραγμένο ένα οικόσημο αριστοκρατικής οικογένειας, που μπορεί να συνδυαστεί με τον κτήτορα της μονής. Εντυπωσιάζει το λατινικού τύπου καμπαναριό, ενώ στη νότια πλευρά του υπάρχει σε γκρίζο μάρμαρο σμιλευμένος σε ανάγλυφο ο ΄Αϊ Γιώργης καβαλάρης στο άλογο. Τόσο η εκκλησία, όσο και τα κελιά έχουν αναπαλαιωθεί και περιμένουν μοναχούς.

Στον Αϊ-Γιώργη το Σεληνάρι φθάσαμε μέσα από αγροτικούς δρόμους ύστερα από οχτώ ώρες συνολικής ευχάριστης πορείας.

Το παλαιό μοναστήρι κτίστηκε τη Β΄ Βυζαντινή περίοδο (961-1204), το 1538 καταστράφηκε. Στις αρχές του 16ου αιώνα ήλθαν στο Βραχάσι από τη Ρόδο τρία αδέλφια, για να αποφύγουν τον Τούρκικο ζυγό. Ο ένας από αυτούς ο Νικόλας οδηγήθηκε από ένα φως και βρήκε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, στο μέρος που είναι σήμερα το εκκλησάκι, όπου το έκτισε. Μετά ασκήτεψε σε μια σπηλιά κοντά στην κορφή του απέναντι βουνού « Ανάβλοχου», στην οποία αργότερα κοιμήθηκε. Ο σταυρός στην κορφή δείχνει το μέρος που είναι η σπηλιά όπου τάφηκε. Οι εγκαταστάσεις γύρω από την εκκλησία έγιναν το 1961 και ιδρύθηκε γηροκομείο. Παλιά πριν από τριάντα περίπου χρόνια σταματούσαν υποχρεωτικά όλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα, για να προσκυνήσουν οι επιβάτες. ΄Οσες φορές έτυχε να περάσω είτε με λεωφορείο, είτε με άλλο αυτοκίνητο σταματούσαμε υποχρεωτικά Ήταν γνωστό σε όλη την Κρήτη.

΄Ολοι μείναμε ενθουσιασμένοι κατά κοινή ομολογία, για όλα όσα συναντήσαμε σεργιανίζοντας στα Λασιθιώτικα βουνά . Ευχαριστούμε τον πολύ καλό αρχηγό της πορείας Γιάννη Σταθόπουλο.

Τα στοιχεία που αναφέρονται για τα μοναστήρια, προέρχονται από το βιβλίο ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ του Νίκου Ψιλλάκη

Κείμενο: Μανόλης Δακανάλη

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης & Γιώργος Σπυριδάκης

Φωτογραφίες