ΝΕΑ - Γιώργος Ξαγοραράκης

ΓΙΩΡΓΗΣ ΞΑΓΟΡΑΡΑΚΗΣ. Μαθηματικός.

΄Εφυγε στις 21-11-2012 από τη ζωή , ο δυνατός και ακούραστος ορειβάτης, ο υπέροχος άνθρωπος και καλός μας φίλος Γιώργης Ξαγοραράκης, για το μεγάλο ταξίδι που δεν υπάρχει επιστροφή.

Συλλυπητήρια στη μονάκριβη και πολυαγαπημένη κόρη του Ειρήνη, στα αγαπημένα του εγγονάκια και στους άλλους συγγενείς. Μαζί με αυτούς πενθεί και ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών. Γιώργη καλό σου ταξίδι, θα σε θυμόμαστε πάντα.

Φίλε ,

, Γεώργιε Ξαγοράρη , του Δράκου και της Καλλιόπης .

Γεννήθηκες στο Καστέλι του Δήμου Φαιστού το 1935 , μεγάλωσες και τελείωσες το Δημοτικό Σχολείο του χωριού σου και το Γυμνάσιο της Πόμπιας . Οι πρώτες μεταγυμνασιακές σπουδές σου ήταν της Σχολής Εργοδηγών και μετά τις στρατιωτικές σου υποχρεώσεις , εργάστηκες στην οικοδομή στην Αθήνα σαν εργοδηγός . Εκεί , έχοντας ενστερνηθεί και τις ιδέες του θείου σου - αδερφού της μάνας σου -εντάχθηκες στην αριστερή αδογμάτιστη σκέψη . Σαν εργαζόμενος στην οικοδομή αποφάσισες ανώτατες σπουδές και σε ηλικία 26 ετών πέρασες εκείνα τα χρόνια στο τότε δύσκολο τμήμα των Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών .

Βίωσες το 1-1-4 συμμετέχοντας στο φοιτητικό κίνημα , με όλη τη δυναμική που σε χαρακτήριζε και έτσι από τους τότε - κρατούντες - χαρακτηρίστηκες , μη νομιμόφρων , πράγμα το οποίο είχε σοβαρές συνέπειες στη μετέπειτα ζωή σου .

Δεν έγινες αποδεκτός στο διορισμό στη Μέση Εκπαίδευση γιατί για σένα ήταν αδιανόητη η υπογραφή δηλώσεως νομιμοφροσύνης , που επιζητούσαν και οι δικτατορικές κυβερνήσεις . Έτσι εργάστηκες , διωκόμενος και κει , στα Φροντιστήρια μέχρι τη μεταπολίτευση , προσφέροντας σ΄όλους που είχαν την τύχη να είναι μαθητές σου την αληθινή Μαθηματική σκέψη , την αφαιρετική σκέψη όπως έλεγες . Επιστήμονες όλου του φάσματος της Επιστήμης πέρασαν και πήραν τη διδαχή σου . Τη διδαχή της συλλογιστικής απόδειξης. Της απόδειξης με το συντομότερο και πλέον ασφαλή τρόπο όπως αποδείκνυες . Μετά τη μεταπολίτευση διορίστηκες στη Μέση Εκπαίδευση μέχρι τη συνταξιοδότησή σου .

Σου προτάθηκε η Διεύθυνση του ΤΕΙ Ηρακλείου , θέση πολύ τιμητική . Η αυτοκριτική σου όμως - εν είχα τα τυπικά προσόντα , έλεγες - και η υπευθυνότητά σου στα θέματα παιδείας σου υπαγόρευσαν ν΄αρνηθείς τη δελεαστική πρόταση .

Πάντα ήσουν λάτρης του ωραίου , της λεβεντιάς , της διάκρισης. Του ωραίου τρόπου , της λεβεντιάς της ψυχής , της διάκρισης στο αποτέλεσμα . Λάτρης της Φύσης , θαυμαστής των άγριων και των ήμερων και με αξιοθαύμαστη αντοχή δεν άφηνες καμιά ευκαιρία να χαθεί , για να διαβείς ένα φαράγγι , ν΄ανεβείς μια κορυφή , να υποστείς μια χιονοθύελλα , μια βροχή , μια ασυνήθιστη ζέστη , ένα δυνατό άνεμο .

Έτσι , τ΄ Άγραφα κι ο Όλυμπος , ο Ταΰγετος και το Μαίναλον , ο Ψηλορείτης και τα Λευκά Όρη , όλα τα βουνά της Ελλάδας έχουν τα χνάρια σου .

Απ΄τις κορφές αγνάντευες ολούθε και από κει πάντοτε επικοινωνούσες με τ'αγαπημένα σου πρόσωπα , για να εκφράσεις τον θαυμασμό σου και την ικανοποίησή σου για τις ομορφιές της Φύσης .

Παντού βρισκότανε και κάποιος να σε προσφωνήσει « ο Καθηγητής μου . Με μύησε στη Μαθηματική σκέψη , στην αφαιρετική σκέψη» , έλεγε. Και το΄χες καμάρι σου που ο ένας ήταν Μηχανικός , ο άλλος Γιατρός , ο άλλος Καθηγητής , ο άλλος -. από όλες τις επιστήμες . «Αυτό μου δίνει αισιοδοξία και υπερηφάνεια στη ζωή μου» , έλεγες με συγκίνηση .

Το'χαμε καμάρι , εμείς οι συνορειβάτες και φίλοι σου, που - αν και νεότεροί σου , σ' ακολουθούσαμε για τις κορυφές .

Κι ανεβαίναμε στον Ψηλορείτη , Κι εκεί , πιο πάνω απ' το Μεγάλο Πρίνο , πάνω από το Βροντήσι , σ?ένα τετραγωνικό μέτρο πέτρας και λίγου χώματος , απαριθμούσαμε περίπου 70 άνθη διαφορετικά . Να η πολυποικιλότητα και η πολυπλοκότητα της εξέλιξης της ζωής λέγαμε . Και πιο πάνω η χαλαρότητα στα «εική και ως έτυχεν πράγματα» ,πέτρες , ξύλα άτακτα σκορπισμένα . Να η εντροπία ή αταξία συζητούσαμε . Και στην κορυφή να φαίνεται κάτω ολόκληρη η Κρήτη από τη Σητεία ως την Παλιόχωρα . Εκεί πάνω στον Ελεύθερο ορίζοντα , διαφωνούσαμε και συζητούσαμε . Είχαμε πετύχει να διαλεγόμαστε για τη Φύση , τους Θεούς , τους ανθρώπους .

Είχες πετύχει , Εσύ ο Μαθηματικός να εισχωρήσεις στις λεπτομέρειες της Βιολογίας , στα DNA , στα RNA στη θαυμαστή πολυποικιλότητα , στην κατάληξη της εντροπίας .

Είχες πετύχει να εισχωρήσεις στις φιλοσοφικές έννοιες του Πλάτωνα , του Αριστοτέλη και σαν εκπαιδευτικός αληθινός , απορούσες γιατί να μην τα διδάσκεται η νεολαία μας . Είχες κατανοήσει τις μεγάλες αλήθειες του Νεύτωνα , του Αϊνστάιν και πολλές φορές σ' απασχολούσαμε και σε βασανίζαμε με τις ερωτήσεις μας . Στα όρια των αντοχών σου φτάναμε .

Όμως η κορυφή είναι τέλος . Είναι η μοναξιά. Κι ήρθε το τέλος , η Κορυφή σε σένα φίλε Ξαγοράρη πρόωρα μέσα στη μοναξιά σου . Πριν από δυο χρόνια στο πέρασμα μας από την Αράδαινα Σφακίων , στη Σχώρα Σφακίων σ' ένα παιχνίδι αντοχής στο περπάτημα , μας είπες «και να σκεφτείτε , πως έχω χαμηλά λευκά αιμοσφαίρια» . Από τότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση .

Φεύγεις , Φίλε Ξαγοράρη , αφήνοντας κενό στην Ορειβατική μας παρέα , μα και στη μνήμη των τόσων ωραίων αναμνήσεων της παρέας σου και της φιλίας σου .

Φίλε

Το μέτωπό σου

-ρυτίδες , αυλάκια , ρωγμές και σχισμές

με βροχές και με χιόνια , με στάλες δροσιάς -

Καθάριο .

Αντάμα η Φύση η πάντεχνη

και ρίζες στο σκληρό σου κορμί και φύλλα η όψη σου

και Καρποί

όσων διαβήκαν από τη στράτα της γνώσης σου .

Η αγαπημένη σου Ειρήνη , τα Εγγόνια σου

θα το'χουν υπερηφάνεια για σένα .

Εμείς θα σε θυμόμαστε .

Αποστόλης Παυλίδης

Γραμματέας Ορειβατικού Συλλόγου Μοιρών

Φωτογραφίες