ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Φαράγγι Ίμπρου

Στο φαράγγι της Ίμπρου .

« Στο μεσοφάραγγο συναντήσαμε επιβλητικές πόρτες, στενώματα με κατακό-

ρυφους βράχους που κλείνουν τη θέα προς τον ουρανό » .

Περισσότεροι από 25 ορειβάτες βρεθήκαμε το πρωί της 7ης Αυγούστου 2011 στο ορεινό χωριό ΄Ιμπρος ή Νίμπρος στο Ασκύφου των Σφακίων, σε υψόμετρο 780 μέτρων, με σκοπό να περπατήσουμε το φαράγγι της ΄Ιμπρου.

Δύο εκδοχές υπάρχουν για την ονομασία του χωριού. Η πρώτη αναφέρει ότι υπήρχε στο ίδιο σημείο αρχαία πόλη με το ίδιο όνομα. Η εκδοχή όμως αυτή δεν ευσταθεί, αφού δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά. Η πιο αληθοφανής εκδοχή αναφέρει, ότι στο νησί ΄Ιμπρος στην Τουρκία ζούσαν 7 αδέλφια που καταδικάστηκαν σε θάνατο για κάποιο σοβαρό αδίκημα, αλλά με την επέμβαση της Σουλτάνας ,που είχε γοητευθεί για την ομορφιά των, τους έδωσε χάρη και υποχρεώθηκαν να φύγουν. Το πλοίο τους ξεμπάρκαρε στο Λουτρό και από εκεί βρέθηκαν στον ΄Ιμπρο όπου ρίζωσαν. Οι ντόπιοι τους αποκαλούσαν « Τσούνηδες » δηλαδή ξένους, αλλά επειδή ήταν γενναίοι και πάτασαν τους εχθρούς τους ονόμασαν Παττακούς. Στην ΄Ιμπρο σώζεται ακόμα το πηγάδι των εφτά αδελφών.( Πηγή: Το Φαράγγι της ΄Ιμπρου του Αντώνη Πλυμάκη).

Κατηφορίσαμε στο πανέμορφο φαράγγι της ΄Ιμπρου που αρχίζει νότια του χωριού μήκους 8 χιλιομέτρων, μαζί με τον Ορειβατικό Ηρακλείου που και αυτός έτυχε να περνά το φαράγγι την ίδια μέρα.

Το πρώτο μέρος της διαδρομής το Πορόλαγκο ή Παραφάραγγο είναι ομαλό και το μονοπάτι περνά κάτω από κυπαρίσσια, πρίνους, αζυλάκους, αγιοσυκιές και ασφεντάμους, ενώ ο Δίκταμος ( έρωτας) εβοδίαζε το περιβάλλον πάνω από τα ψηλά βράχια που κρέμονταν. Στο μεσοφάραγγο συναντήσαμε τις επιβλητικές Πόρτες, στενώματα με κατακόρυφους βράχους που κλείνουν τη θέα προς τον ουρανό. ΄Εδώ στις Πόρτες προκαλούν εντύπωση οι κυματοειδείς στρώσεις των πετρωμάτων, που μοιάζουν με αραβικές γραφές και τις έχουν ονομάσει « Αραβικά ».

Κατηφορίζοντας συναντήσαμε τη Βενετσιάνικη στέρνα, όπου έχει το στέκι του τώρα και πολλά χρόνια ο φιλόξενος Μανούσος από την ΄Ιμπρο που με ιδιαίτερη καλοσύνη κερνά τους διερχόμενους με ρακή.

Λίγο πιο κάτω δεξιά μια μαρμάρινη πλάκα ενημερώνει τον πεζοπόρο, ότι στη σπηλιά των Κομηθιανών ή Γυπές που είναι στη ρίζα μεγάλων βράχων , κατέφυγαν τα γυναικόπαιδα του χωριού Κομητάδες το 1867 κατά την επίθεση του Ομάρ Πασά. Το κλάμα όμως ενός μωρού τους πρόδωσε και οι Τούρκοι τους ξέκαμαν όλους με φωτιές που άναψαν στην είσοδο.

Το φαράγγι έχει πάρα πολλά κάθετα τοιχώματα ορθοπλαγών ύψους μέχρι και 300 μέτρων με το πιο στενό σημείο στις Πόρτες πλάτους 1,60 μέτρων . Το μονοπάτι που τρέχαμε ήταν παλιά ο πεζόδρομος που συνέδεε τη Χώρα των Σφακίων με το Ασκύφου και τα Χανιά. Το καλντερίμι σώζεται σε καλή κατάσταση σε πάρα πολλά σημεία.

Το Ι770 στην επανάσταση του Δασκαλογιάννη στο φαράγγι ήταν οργανωμένη η πιο ισχυρή άμυνα των Σφακιανών. Για δύο μέρες κρατήθηκε με τα όπλα και με πέτρες που έριχναν από τις παρυφές του οι μαχητές μέσα στο φαράγγι και ξέκαναν τους Τούρκους . Την τρίτη μέρα έπεσε με 300 Σφακιανούς νεκρούς και 1000 Τούρκους.

Μετά από τρεις ώρες ευχάριστης πεζοπορίας αντικρίσαμε το Ν.Κρητικό Πέλαγος και νιώσαμε τη δροσιά από το θαλασσινό αγέρι. Καταλήξαμε στο ιστορικό χωριό Κομητάδες, έξω από το οποίο υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας της Θυμιανής η «Αγία Λαύρα » της Κρήτης . Εδώ στις 29 Μαίου του 1821, μετά από πρόσκληση της καγκελαρίας των Σφακίων, συνήλθε η επαναστατική συνέλευση των οπλαρχηγών και μετά από μια κατανυκτική λειτουργία, ο ηγούμενος ευλόγησε τα όπλα των και κηρύχθηκε η επανάσταση της Κρήτης ενάντια στον Τουρκικό ζυγό.

΄Ολοι οι ορειβάτες έμειναν κατενθουσιασμένοι και μαγεμένοι από τις πολυάριθμες ομορφιές και εναλλαγές του φαραγγιού. Κάθε στροφή έκρυβε και νέες εκπλήξεις.

Κείμενο: Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης ,  Θωμάς Παρθενάκης

Φωτογραφίες