ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Ορεινή Αρκαδία-Λούσιος

ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΡΚΑΔΙΑ

Δημητσάνα – Λούσιος 26 Οκτωβρίου 2017

Το ειδυλλιακό χωριό Δημητσάνα αρχαία ονομασία Τεύθις είναι ορεινό στα 1100 μέτρα στο διάσελο δυο αντικριστών λόφων, που είναι στολισμένοι με παλιά πέτρινα κτίρια. Το πρώτο που τραβάει το βλέμμα είναι τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά, στο αρχοντικό Αντωνοπούλου στεγάζεται το Λαογραφικό και Αρχαιολογικό Μουσείο. Στο κτίριο της Τρανής Σχολής στεγάζεται η βιβλιοθήκη, ενώ το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ φιλοξενεί το εκκλησιαστικό Μουσείο.

Η Δημητσάνα αποτέλεσε την «Μπαρουταποθήκη» της επανάστασης του 21, με τουλάχιστον 14 μπαρουτόμυλους και 90 στην ευρύτερη περιοχή. Στο «Κεφαλόβρυσο» του Αϊ Γιάννη τα παλιά κτίσματα των βυρσοδεψείων και μπαρουτόμυλων μετατράπηκαν σε Μουσείο Υδροκίνησης. Η μόνιμη υπόκρουση είναι ο αχός του Λούσιου ποταμού, που άλλοτε σαν μελωδία και άλλοτε σαν «λευκός θόρυβος» χαλαρώνει την ψυχή και το σώμα. Λένε πως στη Δημητσάνα χάνει κανείς την αίσθηση του χρόνου και ας σημαίνει τις ώρες το τεράστιο πέτρινο ρολόι.

Από τη γραφική Δημητσάνα 42 ορειβάτες Ηρακλείου και Μοιρών ακολουθώντας ένα μονοπάτι κατηφορίσαμε για την φαραγγοκοιλάδα του Λούσιου ποταμού περνώντας το πέτρινο τοξωτό γεφύρι της Μονόπορης. Πήρε το όνομα Λούσιος, γιατί λέει, έλουσαν στα νερά του τον νεογέννητο Δία. Το ποτάμι σχηματίζεται από την ευρύτερη περιοχή της Δημητσάνας με συνολικό μήκος 26 χιλιόμετρα και είναι παραπόταμος του Αλφειού. Σε όλες τις πλαγιές λόγω εποχής τα δέντρα επιδίδονταν σε ένα χρωματικό όργιο, από το χρυσαφί, το κίτρινο, μέχρι το χρώμα της σκουριάς.

Φθάσαμε στη Νέα Μονή Φιλοσόφου (Κοίμησης Θεοτόκου) του 1691 με βυζαντινές τοιχογραφίες, η οποία στέκεται στην άκρη ενός μεγάλου κάθετου βράχου πάνω από το φαράγγι και είναι ο μόνιμος φύλακας της κοιλάδας του Λούσιου. Στη μονή λειτουργούσε παλιά η Σχολή Ελληνικών Γραμμάτων. Από εκεί πάνω απολαύσαμε τη χαράδρα σε όλο της το μεγαλείο.

Ένα πλακόστρωτο μονοπάτι μας οδήγησε στην Παλιά Μονή Φιλοσόφου, η οποία ιδρύθηκε το 963 από τον Ιωάννη Λαμπαρδόπουλο από τη Δημητσάνα τον επονομαζόμενο «Φιλόσοφο». Είναι φωλιασμένη σε κάθετα βράχια και επί τουρκοκρατίας λειτουργούσε ως κρυφό Σχολειό. Η μονή σήμερα είναι εγκαταλειμμένη και τα σημάδια της φθοράς στα κτίσματα μέσα στο βράχο είναι ορατά.

Το κατηφορικό μονοπάτι μας οδήγησε στο γεφύρι του «Χαστούπη» στο Λούσιο ποταμό. Στο σημείο αυτό το ποτάμι στριμώχνεται εκατέρωθεν με τους βράχους, η στάθμη του ανεβαίνει, γίνεται άκρως επικίνδυνο και θορυβεί πολύ. Διακόσια μέτρα πάνω από το γεφύρι την άνοιξη του 2007 ύστερα από καταρρακτώδη βροχή που είχε προηγηθεί, παρέσυρε το ρέμα πεζοπόρους, που ήταν μέσα στο ποτάμι και τους έπνιξε.

Η Ιερά Μονή του Προδρόμου βρίσκεται φωλιασμένη σε ένα σπήλαιο στα μέσα μιας μεγάλης κάθετης ορθοπλαγιάς καθιστώντας τη μονή ένα απόρθητο φρούριο. Σύμφωνα με μια άποψη η μονή κτίστηκε στα τέλη του Ι0ου αιώνα στη θέση παλαιών ασκηταριών. Το 1821 πολιόρκησαν οι Τούρκοι το μοναστήρι, αλλά δεν μπόρεσαν να το καταλάβουν.

Το ποτάμι του Λούσιου μεταφέρει την παγωμένη ανάσα του κάτω από 16 γεφύρια, πολλά ασκηταριά, νερόμυλους και περισσότερες από 100 νεροτριβές. Ο Λούσιος είναι πηγή ζωής με αειφόρα ανάπτυξη συντηρώντας το μαγευτικό κόσμο του φαραγγιού τώρα και εκατομμύρια χρόνια. Ο περιηγητής Παυσανίας θεωρεί το Λούσιο ως το «πιο κρύο από τα άλλα ποτάμια....»

Το μοναστήρι των Αιμυαλών βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή, είναι κτισμένο το 1600 μέσα σε κοίλωμα σπηλιάς και αποτελούσε ορμητήριο των ανδρών του αρχιστράτηγου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στις γύρω πλαγιές υπάρχουν πολλά ασκηταριά, μοναστήρια και βυζαντινές εκκλησίες. Έτσι χαρακτηρίζεται η περιοχή του Λούσιου ως « οι Άγιοι τόποι της Πελοποννήσου».

Βγαίνοντας από το άγριο φαράγγι του Λούσιου βρεθήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Γόρτυνας. Υπήρξε σημαντική αρκαδική πόλη και άκμασε τον 4ο πχ. αιώνα. Την επισκέφθηκε ο Παυσανίας το 174 μΧ και την βρήκε ως κώμη, όπως αναφέρει στα «Αρκαδικά». Εντυπωσιάζουν τα ερείπια του ναού του Ασκληπιού και τα λουτρά που θεωρούνται πρόδρομος των σύγχρονων λουτρών.

Ο Λούσιος ομαλοποιείται μετά από την αρχαία Γόρτυνα και οι τολμηροί δοκιμάζουν τις αντοχές τους κάνοντας ράφτινγκ αναζητώντας λίγη από τη θεϊκή του δύναμη.

Το σεργιάνι στα μονοπάτια του Λούσιου κράτησε περίπου πέντε ώρες και το λεωφορείο μας μετέφερε στην όμορφη ορεινή Βυτίνα, όπου εγκατασταθήκαμε σε ξενοδοχείο.

Κείμενο : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες :Μανώλης Ντρετάκης

Φωτογραφίες