ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Φάρος Αφορεσμένου

ΑΚΡΩΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

ή ΑΦΟΡΕΣΜΟΥ

Ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών στις 20-8-2017 με μια μικρή και ευέλικτη ομάδα περπάτησε στο ανατολικό Πάνω Μεραμπέλο στο Ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη ή Αφορεσμένου. Η εκκίνηση άρχισε από το παραδοσιακό χωριό Βρουχάς (υψ200μ) ακολουθώντας ένα αγροτικό δρόμο, με κατεύθυνση την παραλία «Αυλάκι» με τις δαντελωτές ακτές.

Από την παραλία Αυλάκι ακολουθήσαμε ένα πανάρχαιο οφιοειδές μονοπάτι μέσα στα κατσάβραχα. Το τοπίο του ακρωτηρίου εκεί είναι πολύ απότομο, τραχύ, με άγρια βράχια και γυμνές απόκρημνες πλαγιές.

Στην άκρη του ακρωτηρίου δεσπόζει ο παλιός παραδοσιακός φάρος που κατασκευάστηκε το 1864 από Γαλλική Εταιρία. Αντιστέκεται στη φθορά του αδηφάγου χρόνου και περιμένει ανυπόμονος την αναπαλαίωση του.

Εδώ φυσούν πάντοτε μανιασμένοι αγέρηδες και τα μεγάλα κύματα κτυπούν αλύπητα τα βράχια. Πάνω στο ακρωτήριο γίνεται συστροφή των θαλάσσιων ρευμάτων και η θάλασσα στο σημείο είναι σχεδόν πάντα ταραγμένη. Σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο, μετά που σταύρωσε το Χριστό ο Καϊάφας, σάλπαρε με πλοίο για τη Ρώμη, για να συναντήσει τον Καίσαρα. Στο ταξίδι πέθανε από αρρώστια που ξαπλώθηκε στο πλοίο. Ήταν άρχοντας και έπρεπε να τον θάψουν με τιμές. Φτάνοντας στην Κρήτη προσέγγισαν στο ακρωτήριο του Αγίου Ιωάννη, αλλά η θάλασσα φούσκωσε απότομα. Κατάφεραν όμως να τον αποβιβάσουν στην ακτή και τον έθαψαν. Το ακρωτήριο έκτοτε ονομάστηκε του Αφορεσμένου, επειδή είναι θαμμένος εκεί ο δόλιος άνθρωπος, που σταύρωσε το Χριστό. (Πηγές: Βιβλίο ΒΟΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗ του Υπουργείου Τουριστικής ανάπτυξης σελίδα 54 , εκδόσεις ΤΑ ΝΕΑ).

Σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια η παράδοση αναφέρει, ότι μετά την σταύρωση του Χριστού κάλεσε ο αυτοκράτορας στη Ρώμη τον Καϊάφα και τον Πιλάτο για να απολογηθούν. Το πλοίο όμως που τους μετέφερε ναυάγησε και βγήκαν στην Κρήτη, όπου αρρώστησε ο Καϊάφας και πέθανε. Εφτά φορές τον έθαψαν, αλλά η γη τον ανεξέρνα, για το μεγάλο κακό που έκανε και σταύρωσε το Χριστό.

Από τον υπήνεμο όρμο Χωματίστα ένα ανηφορικό αρχέγονο μονοπάτι μας οδήγησε στην επίπεδη κορφή του βουνού με απέραντη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα. Πάνω εκεί βρίσκεται το αιολικό πάρκο με τις τεράστιες ανεμογεννήτριες, που τις ανεμοδέρνουν οι ισχυροί αγέρηδες. Το κατάλευκο μικρό εκκλησάκι του Άι Γιάννη είναι δίπλα σε γερμανικά ορύγματα και παρατηρητήρια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα χιλιόμετρο μετά το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη αριστερά του χωματόδρομου, τα νερά μιας στρογγυλής δεξαμενής που ποτίζουν τα αιγοπρόβατα, παλαντζάρουν ρυθμικά-αδιάκοπα και ανεβαίνουν περίπου ένα μέτρο στα τοιχώματα. Το φαινόμενο τούτο εντυπωσιάζει και προβληματίζει τον κάθε επισκέπτη για την γενεσιουργό αιτία.

Μετά από τέσσερις ώρες ευχάριστης πορείας καταλήξαμε πάλι στο χωριό Βρουχάς, από όπου αρχίσαμε την πορεία μας, διανύοντας περίπου 15 χιλιόμετρα. Φυσούσε αδιάκοπα ένας μέτριος δροσερός βοριάς, που μας επιβεβαίωνε τον «αφορισμό» της περιοχής.

Στο γνωστό γραφικό παραθαλάσσιο χωριό Πλάκα απολαύσαμε το μπάνιο μας, ενώ είχαμε συνεχώς σε πρώτο πλάνο την πασίγνωστη ανά τον κόσμο Σπιναλόγκα ή Καλυδώνα. Το νησί αυτό με τη διαχρονική ιστορία του, την αρχιτεκτονική δομή του φρουρίου και την φωτογένεια του μαγνητίζει τους πάντες.

Κείμενο , φωτογραφίες : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες